[illumi x killua]พ่อบ้านสุดโหดกับคุณหนูสุดกวน2

เนื้อเรื่อง

หลังจากนั้น อิรุมิกับคิรัวก็ลงเอยอย่างดีอยู่แล้วแต่ในวันนึง

"แต่ คิล นายต้องสืบทอดตระกูลนะ!"อิรุมิพูด อิรุมิกลายเป็นหนึ่งในโซลดิ๊ก เป็นพี่คนโตสุด

"แต่ฉันไม่อยากทำนิ!ฉันจะอยู่กับกอน คุราปิก้า เลโอลีโอ"คิรัวพูด

"แต่นายเป็นนักฆ่านะ!ห้ามมีเพื่อนเด็ดขาด!"อิรุมิพูดอย่างเด็ดขาด

"แล้วทีอิรุมิมีฮิโซกะเป็นเพื่อนล่ะ ขี้โกงนิ"คิรัวพูด

"ฮิโซกะไม่ใช่เพื่อนฉันนะ!บอกแล้วไงว่าห้ามมีเพื่อน!"อิรุมิเถียง

"ถ้าเป็นอย่างนี้นายก็ไม่ต้องมายุ่งอะไรกับฉันอีก!เรื่องสืบทอดตระกูลนายก็ทำไป อย่ามายุ่งอะไรกับฉัน เราจบกัน!"คิรัวพูดด้วยความโกรธ

"ได้ ต่อไปนี้นายอย่ามาคุยอะไรกับฉันอีก"อิ​รุมิ​พูด ทั้ง2คนทะเลาะกันอย่างหนัก

"ฉันเกลียดนาย อิ​รูมิ"คิรัสพูดก่อนจะเก็บของและวิ่งออกจากบ

ILLUMI

ฉันจะทำยังไงดี ฉันพูดออกไปอย่างนั้นแต่....ยังไงฉันก็ยังรักคิรัวอยู่ดี ฉันวิ่ง​ไป​ที่​บริเวณหน้าผาแห่งหนึ่ง น้ำตาของฉันไหลริน ความจริงคิรัวก็ยังไม่รู้ถึงร่างกายของฉัน ว่ามันอ่อนแอขนาดไหน คิรัวจะแอบเสียใจอยู่รึเปล่านะ ฉัน..จะทำยังไงดี ฝนเริ่มตกลงมาปนเปื้อนกับน้ำตาทำให้ฉันต้องลุกขึ้น ไปดูคิรัวหน่อยดีกว่า ฉัน​กระโดดไปตามหลังคาบ้าน เห็นแล้ว คิรัว นั่งอยู่กับกอนในร้านเบเกอรี่ ฉันมองเข้าไป....ดูมีความสุขมากเลยนะ...คงไม่ห่วงอะไรฉันเลยนิ หยดน้ำที่เกาะอยู่บนกระจกไหลลงมา ร่างกายของฉันทรุดลง รู้สึกเหนื่อยจัง เหนื่อยมาก ฉันพยายามเดินบนถนนเหมือนคนปกติแต่แล้วร่างกายก็โอนเอนไปชนกับคนอื่นๆ จนในที่สุด(ฝนยังตกอยู่)

"อิรุมิ นายเป็นอะไรไป"ฉิโซกะเดินเข้ามาประคองฉัน นี่มันตรงร้านเบเกอรี่พอดีเลยนิ จะให้คิรัวเห็นไม่ได้ ร่างกายฉัน.........ความมืด

HISOKA

อยู่อิรุมิก็ทรุดตัวลงไป ฉันอุ้มอิรุมิขึ้น อืม...ร้านเบเกอรี่หรอ น่าจะพอช่วยให้อิรุมิหายดีขึ้น ฉันเข้าไปในร้านและวางอิรุมิไว้ที่เก้าอี้

"อ้าว กอนไง"ฉันทักกอน นั่งอยู่กับคิรัวด้วยแฮะ

"ฮิโซกะอิรุมิเป็นอะไรไป"คิรัวถาม เป็นห่วงพี่ชายขนาดนั้นเลย-..-(อันที่จริงจะบอกว่าพี่ไม่ได้หรอก อิอิ)

"แค่สลบไปน่ะ อันที่จริงอิรุมิเป็นคนที่ไม่ถูกกับฝนเท่าไหร่"ฉันบอก และไปสั่งเค้กมา2ชิ้น เห็นอย่างนี้ อิรุมิชอบเค้กมากเลยนะรู้มั้ยและก็น้ำ เอาอะไรดี นมอุ่นๆก็พอสำหรับอิรุมิ-///-อิรุมิกินเหมือนเด็กเลยอิอิ(ก็สั่งให้เองไม่ใช่รึไง)หลังจากนั้น..

"ฮิโซกะ..."อิรุมิเรียกชื่อฉัน มีไรเหยอ^V^

"เอ้า ฉันเอาขอชอบของนายมาให้^^"ฉันพูดและส่งยิ้มให้

"คะเค้กหรอ●w●"อิรุมิพูดและอมยิ้มนิดๆ เห็นมั้ย อิรุมิชอบเค้กม๊ากมาก

KILLUA

อิรุมิมาได้ไง แถมยังมากับฮิโซกะ แล้วหน้าแบบนั้นมันอะไร ไม่เห็นเคยบอกเลยว่าชอบเค้กขนาดนั้น.....น่ารักจังตอนทำหน้าแบบนั้น...ไม่ได้สิ!ฉันเพิ่งทะเลาะกับอิรุมิมาแท้ๆจะมาคิดอะไรแบบนี้ไม่ได้

"แล้วทำไมเป็นนมอุ่นเนี่ย"อิรุมิพูด

"แหม ก็นายไม่สบายอากาศข้างนอกก็หน๊าวหนาว แลเวนมอุ่นนี้ก็เข้ากับเค้กม๊ากมาก"ฮิโซกะพูด อิรุมิแอบหันมามอง สายตาสบตากัน อิรุมิแอบหันกลับไป

"ง่ำ"อิรุมิเอาเค้กใส่ปาก ยังไงๆก็น่ารัก-///-

"นายมาเดินอะไรแถวนี้"ฮิโซกะถาม

"เอ่อ...ฉันแค่มาตรวจสอบการโอนเงินของบัญชีน่ะ อยากรู้ว่าที่เพิ่งทำไปได้เงินมารีเปล่า"อิรุมิพูด โกหกหน้าตาย ฉันดูออกน่า

"แสดงว่า​ว่างสินะ เดี๋ยวไปเดินห้างกับฉันหน่อยสิ"ฮิโซกะพูด คิดว่าอิรมิจะรู้จักหรอ

"เดินห้าง?คืออะไร"อิรุมิพูด เห็นมั้ย!?คนอย่างอิรุมิน่ะจะไปรู้ได้ไง

"ก็แค่ไปเดินซื้อนู้นซื้อนี่น่ะ"ฮิโซกะพูด

"แล้วนายจะซื้ออะไร"อิรุมิถาม

"ก็พวกไพ่,เสื้อผ้า(อากาศหนาว),แล้วก็ที่เจาะจงคือ...."ฮิโซกะพูด คือ...

"ยางรัดผมให้นายไง"ฮิโซกะพูด

"ให้ฉันหรอ อย่างงี้ก็ดีแล้วนะ ช่างเถอะ"อิรุมิพูด

ILLUMI

ฉันนี่ชอบเค้กมากเลยยยยยยยยยยยยยยยเพราะอะไรนะหรอ เพราะแป้งก็นุ่มละมุลลิ้นแถมยังอร่อย ที่ชอบที่สุดก็รสคุกกี้แอนด์ครีม(โอรีโอ้~)

"นายนี่รู้ใจฉันจังเลย ฉันชอบมากโดยเฉพาะรสนี้"ฉันพูด และซดนมอุ่นๆไปพร้อมๆกัน

"หมดแล้ว"ฉันพูดหลังจากใช้เวลา5นาทีในการกินเค้ก

"ป่ะ"ฮิโซกะยืนขึ้นและจูงฉันออกไป

KILLUA

ฉันจะตามพวกเขาไป!

"กอน ตามฮิโซกะไปกันเถอะ"ฉันพูด กอนพยักหน้า และฉันวิ่งตามอิรุมิไป

"อ้าว กอนจะมาเดินห้างกับพวกเราหรอ^_^"ฮิโซกะพูด

"อาคือ คิรัว อุ๊บ!"ฉันปิดปากกอนไว้

"เรามีของที่ต้องซื้อ"ฉันพูดจากนั้น...

จะอธิบายแบบมหาย่อ

ฉันคอยเดินตามหลัง2คนนี้ตลอดจู๋จี๋กันจังน่า-_-*อารมณ์เสียมากเลยโว้ยยยยยย

"ตลอดมาไม่เห็นพวกนายจะซื้ออะไรเลยนิ"ฮิโซกะหันมาถาม

"พวกเราไม่ต้องการอะไรแล้ว กลับกันเถอะกอน"ฉันพูด

"เดี๋ยวคิรัว"อิรุมิทัก

"ฮิ​โซกะนายพากอนกลับไปก่อน"อิรุมิสั่งด้วยเสียงที่นุ่มนวล0///0เคยได้ยินเสียงที่นุ่มขนาดนี้มาก่อนหลังจากนั้นก็เหลือเรา2คน

อิรุมิ:คิรัว

ฉัน:ไม่ต้องมาเรียก

อิรุมิ:ฉัน​ขอโทษ

ฉัน:อะไรของนายขอโทษอะไร

อิรุมิ:นาย...หึงหรอ

ฉัน:-////-ถ้าใช่แล้วจะทำไม

อิรุมิ:ดีใจจังที่คิรัวยังรักฉันอยู่//เข้ามากอด

ฉัน:ชิ แต่เรื่องสืบทอดตระกูล...

อิรุมิ:หรือนายนายมานี่เพื่ออยากให้ฉันใจอ่อนงั้นหรอ

ฉัน:ไม่ใช่นะ

อิรุมิ:อย่ามาอ้าง!ถ้านายจะทำอย่างนี้ก็อย่าทำเลยดีกว่า

ฉัน:ทำไมนายไม่เคยฟังอะไรเลย!นี่ไงฉันถึงเบื่อนาย!

อิรุมิ:นายเบื่อ..ฉันงั้นหรอ

ฉัน:คือ-

อิ​รุมิ:นายเบื่อฉัน....

ฉัน:.....//กลืนน้ำลาย

อิรุมิ:ขอโทษที่รบกวนนะ

หลังจากนั้นอิรุมิก็เดินออกไปโดยทิ้งฉันไว้

วันต่อมา

"กอน ทำไงดี อิรุมิเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว"ฉัน​ระบาย​อารมณ์ทันที

"นายก็ไปอธิบายตรงๆสิ"กอนพูด

"แต่อิรุมิไม่ยอมฟังเลย"ฉันพูด

"งั้นนายลองไปขอให้ฮิโซกะช่วยดูสิ"กอนพูด จริงสิฮิโซกะรู้จักกับอิรุมิน่าจะช่วยได้

หลังจาก​นั้น

"ไม่ได้หรอก"ฮิโซกะพูด

"ทำไมล่ะฉันแค่อยากให้อิรุมิเข้าใจ"ฉันพูด

"นี่นายเป็นน้อง(แฟนสิ=w=)ภาษาอะไรไม่รู้แม้กระทั่งว่าอิรุมิชอบเค้กขนาดไหน"ฮิ​โซกะพูดก็มันไม่จำเป็นนิ

"อิรุมิไม่ชอบแน่ๆถ้าให้ฉันทำ"ฮิ​โซกะพูด นายไม่มีน้ำใจเล๊ย

"มีอะไร"ก็กำลังคุยเรื่อง อึ๋ย! อิรุมิ

"อิรุมิ คิรัวมีเรื่องจะคุยกับนายแหนะ"ฮิโซกะพูด

"หืม"อิรุมิพูด

"ฮิโซกะนายไปไกลๆก่อน"ฉัน​ไล่​แล้ว​ฮิ​โซกะ​แล้วฮิโซกะก็ไป ฉันดึงอิรุมิลงมาพร้อมเขย่ง(อิรุมิสูง185cm.เชียวนะ)และประกบจูบอย่างรันทดเนื่องจากส่วนสูง

"ฉะฉันรักนาย-///- อย่าโกรธฉันนะ ฉะฉันไม่เบื่อนายอย่างนั้นคือ ทะที่จริงแล้ว..ฉะฉัน"ฉันพูดอย่าหน้าแดง0///0

"ไม่ต้องพูดหรอก ถ้ามันอึดอัด แค่นายรักฉันก็พอแล้วล่ะ"อิรุมิพูดและยิ้ม เท่ห์มากกกกกกก>\\\\\\\<